Νάρκισσος - Όσκαρ Ουάιλντ (Oscar Wilde)

 

(Πεζό ποίημα)

 

Όταν ο Νάρκισσος πέθανε,η λιμνούλα στην οποία καθρεπτιζόταν έβαλε τα κλαματα. Οι νυμφες Ορειαδες τη συμπονεσαν.Ειχε δικιο να κλαιει καθως εχασε εναν τοσο ομορφο συντροφο.
-Ηταν ομορφος ο Ναρκισσος ; ρωτησε η λιμνουλα.
-Και ποιος αλλος μπορει να το ξερει αυτο καλυτερα απο σενα αποκριθηκαν οι Ορειαδες.
Απο μας περνουσε μονο απο μπροστα χωρις να μας δινει καθολου σημασια.Εσενα αναζητουσε παντοτε,και ξαπλωνε στην οχθη σου,και εσκυβε και κοιταζε τα νερα σου και καθρεπτιζε την ομορφια του.
Κι η λιμνουλα απαντησε:
-Εγω ομως τον Ναρκισσο τον αγαπουσα,γιατι οταν εσκυβε απο την οχθη μου και καθρεπτιζοταν,εβλεπα μεσα στα ματια του την δικη μου ομορφια.