Ποιήματα - Νίκος Κυριακίδης

ΔΡΕΨΑΤΕ ΑΝΘΗ ΕΡΑΣΤΕΣ

Περπάτησε ο ερωτευμένος
Χορεύοντας τα μέσα του.
Εικόνες σάρκας,
ήχοι τρυφερότητας σκληρής.
Θα έκανε ένα ξεκίνημα,
έγραψε πρωι-πρωι μια σημείωση :
‘’Σήμερα, είναι μια νέα μέρα’’
Πιο πολυ σκεφτόταν την ένταση,
την αντίσταση,
την αντιστροφή,
την παραδοχή,
την παράδοση.
‘’Αργείς ακόμη ρε ;’’
Ο μικρός ξεμύτισε απ΄το κάδο.
Με μια μισάνοιχτη συσκευασία κιμά
Ένα χαρτονένιο κουτί τσαλάκα με δυο          κομμάτια πίτσα
Αναψοκοκκινισμένος,
πεισματάρικα.

ΘΕΡΕΤΡΑ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

Καλπάζοντας ο ποντικός

τραγουδώντας για τη γλίτσα του θούριους αιμάτινους,

σε έδειξε.

Ήλπιζε στη κλάψα

Ποντάρισε στη κούραση.......

Ούτε η σιχαμένη επανάληψη δεν του στάθηκε.

Οι εκκλησιές

μείναν κλειστές.

Οι συνετοί

λουφάξαν στα κρεβάτια τους.

Καμιά φλυαρία

Καμιά αυτοκτονία.

Τώρα οι φαντάροι δεν αλληλοπυροβουλούνται

τώρα οι αρμονίες ενηλικιώθηκαν,

έγιναν κραβγές.

Τον ποντικό τον γέννησε

μια ηλίθια εκδρομή

τον νανούρισαν δραστήριοι νεκροί

τον θρέψαν οι κανόνες.

Οι τακτοποιήσεις τελείωσαν

Δεν έχει άλλα μερεμέτια.

Σάπιο κρέας οι καθαρότητες....

Να, κάποιοι κοριτσίστικοι χοροί

Οργή.