.png "English"){kind=small}
... Ο κακός αναγνώστης είναι ένα είδος ψυχοπαθούς εραστή που επιτίθεται και σκίζει τα ρούχα της γυναίκας που του έλαχε και όταν πια εκείνη είναι εντελώς γυμνή αυτός συνεχίζει να ξεφλουδίζει το δέρμα της, παραμερίζει με ανυπομονησία τη σάρκα της, ξεμοντάρει το σκελετό και στο τέλος -όταν πια τραγανίζει τα κόκκαλά της με τα κίτρινα χοντροκομμένα δόντια του- τότε μόνο νιώθει ικανοποίηση: αυτό ήτανε. Τώρα είμαι εντελώς μέσα. Έφτασα.
... Πού έφτασε; Πίσω στο παλιό σχήμα, το τετριμμένο, το μπανάλ, σε ένα μάτσο ξενέρωτα κλισέ, που όπως όλοι ο κακός αναγνώστης τα ξέρει από καιρό και γι'αυτό νιώθει άνετα με αυτά και μόνο μ'αυτά: μα είναι σαφές ότι οι μορφές στο βιβλίο δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον συγγραφέα , οι γείτονές του ή ο συγγραφέας και οι γείτονές του, είναι προφανές, δεν είναι ιδιαίτερα έντιμοι και καλοί. Σε τελευταία ανάλυση είναι αρκετά φαύλοι και αχρείοι όπως όλοι μας.
...Όποιος ψάχνει να βρει τον πυρήνα της αφήγησης στο διάστημα ανάμεσα στη δημιουργία και σε αυτόν που το γράφει κάνει λάθος: καλύτερα θα ήταν να ψάξει όχι στο διάστημα ανάμεσα στο κείμενο και το συγγραφέα αλλά ανάμεσα στο κείμενο και τον αναγνώστη.
