... Πού έφτασε; Πίσω στο παλιό σχήμα, το τετριμμένο, το μπανάλ, σε ένα μάτσο ξενέρωτα κλισέ, που όπως όλοι ο κακός αναγνώστης τα ξέρει από καιρό και γι'αυτό νιώθει άνετα με αυτά και μόνο μ'αυτά: μα είναι σαφές ότι οι μορφές στο βιβλίο δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον συγγραφέα , οι γείτονές του ή ο συγγραφέας και οι γείτονές του, είναι προφανές, δεν είναι ιδιαίτερα έντιμοι και καλοί. Σε τελευταία ανάλυση είναι αρκετά φαύλοι και αχρείοι όπως όλοι μας.
...Όποιος ψάχνει να βρει τον πυρήνα της αφήγησης στο διάστημα ανάμεσα στη δημιουργία και σε αυτόν που το γράφει κάνει λάθος: καλύτερα θα ήταν να ψάξει όχι στο διάστημα ανάμεσα στο κείμενο και το συγγραφέα αλλά ανάμεσα στο κείμενο και τον αναγνώστη.